صدای زنگ مدرسه ...

ما با ولایت زنده ایم، تا زنده ایم رزمنده ایم ...

آموزش مفاهیم با تصویر "بنر شماره ی 1" محل اجرا دبستان مهندس کیانوش استیری (شاهد 7)

آموزش مفاهیم با تصویر طرحی است که در سال تحصیلی 93-94 در مدرسه ی شاهد 7 اجرا خواهد شد. 

طرح آموزش مفاهیم با استفاده از تصویر به پیشنهاد جناب آقای قائم پناه مدیریت محترم آموزشگاه مهندس کیانوش استیری (شاهد 7) ارائه گردید.

نحوه ی اجرا:

پس از طراحی بنر ، چاپ و نصب آن تصویر بنر بصورت محدود به نمایش گذاشته و در طی زمان مشاهده ی تصویر کامل می شود.

قسمتی از بنر شماره ی یک:

ابلاغ سال تحصیلی 93-94

پس از تعیین جا و صدور ابلاغ، ان شاءالله در سال تحصیلی 92-93 در روستای ابارش ( ابتدائی یا راهنمائی ) و دارالقرآن کریم شهرستان سبزوار همچنین شهرک توحید ابتدائی مهندس کیانوش استیری (شاهد 7) انجام وظیفه خواهم نمود. امید دارم که با عنایات حق تعالی در این عرصه مفید واقع شوم.

آیة الکرسی چند آیه است؟!

اهمیت فوق العاده آیة الکرسى از این نظر است که مجموعه‏اى از معارف اسلامى و صفات خداوند اعم از صفات ذات و فعل، مخصوصاً مسأله توحید در ابعاد مختلف را در بر گرفته است.

این اوصاف که به دوازده بخش بالغ مى‏شود و هر کدام مى‏تواند ناظر به یکى از مسائل تربیتى انسان باشد، قابل دقت است و به گفته ابوالفتوح رازى هر یک از این صفات، یکى از مذاهب باطله را نفى مى‏کند (و به این ترتیب، دوازده تفکر باطل و نادرست به وسیله آن اصلاح مى‏شود.)

---

اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ مَنْ ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ یَعْلَمُ ما بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ وَ لا یُحِیطُونَ بِشَیْ‏ءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلاَّ بِما شاءَ وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ لا یَۆُدُهُ حِفْظُهُما وَ هُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ (بقره ـ 255)

در چند مقاله قبل که بحث در مورد آیة الکرسی را آغاز کردیم قسمت های مختلف آیه را بررسی کردیم. در این نوشتار به ادامه بحث می پردازیم:

خلاصه مقالات قبلی که آیة الکرسی را بررسی کردیم نشان می دهد که:

خدایى سزاوار پرستش است که زنده و پابرجا و نستوه باشد، گرفتار ضعف و خستگى و دچار خواب و چرت نگردد، احدى بدون اراده او قدرت انجام کارى را نداشته باشد.

همه چیز را بداند و بر همه چیز احاطه و تسلّط داشته باشد. این چنین خدایى مى‏تواند معبود و محبوب باشد و به چنین خدایى مى‏توان توکّل کرد و عشق ورزید و به او امیدوار بود.

خدایى که قرآن این گونه معرفى مى‏کند، با خداى انجیل و تورات تحریف شده قابل مقایسه نیست. آن کسانى که در بن‏بست‏هاى تنگ و تاریک نظام مادّى جهان گرفتار شده‏اند، چگونه مى‏اندیشند؟ «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی هَدانا لِهذا وَ ما کُنَّا لِنَهْتَدِیَ لَوْ لا أَنْ هَدانَا اللَّهُ»

 

دلیل اهمیت آیة الکرسى‏

اهمیت فوق العاده آیة الکرسى از این نظر است که مجموعه‏اى از معارف اسلامى و صفات خداوند اعم از صفات ذات و فعل، مخصوصاً مسأله توحید در ابعاد مختلف را در بر گرفته است.

این اوصاف که به دوازده بخش بالغ مى‏شود و هر کدام مى‏تواند ناظر به یکى از مسائل تربیتى انسان باشد، قابل دقت است و به گفته ابوالفتوح رازى هر یک از این صفات، یکى از مذاهب باطله را نفى مى‏کند (و به این ترتیب، دوازده تفکر باطل و نادرست به وسیله آن اصلاح مى‏شود) (تفسیر ابو الفتوح رازى، جلد 2 صفحه 327)

در بعضى از روایات وارد شده که آیة الکرسى پنجاه کلمه است و در هر کلمه‏اى پنجاه برکت است. شمارش کلمات آیه نیز نشان مى‏دهد که تا وَ هُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ پنجاه کلمه است

آیا آیة الکرسى همین یک آیه است؟

آیا آیة الکرسى فقط همین یک آیه است که در چند مقاله قبل بحث شد که از اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ شروع مى‏شود، و به وَ هُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ ختم مى‏گردد، یا اینکه دو آیه بعد نیز جزء آن است؟ بنابراین اگر در جایى مثل نماز لیلة الدفن دستور داده شده آیة الکرسى بخوانند، باید هر سه آیه خوانده شود؟

قرائنى در دست است که نشان مى‏دهد، همان یک آیه است از جمله:

1- تمام روایاتى که در فضیلت آن وارد شده و از آن تعبیر به آیة الکرسى کرده همه نشان مى‏دهد که یک آیه بیش نیست.

2- تعبیر به کرسى فقط در همان آیه اول است و نام‏گذارى به آیة الکرسى نیز مربوط به همین آیه است.

3- در بعضى از احادیث به همین معنى تصریح شده مانند حدیثى که در امالى شیخ از امیر مۆمنان على علیه السلام نقل شده است که ضمن بیان فضیلت آیة الکرسى از اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ شروع فرمود تا وَ هُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ.

4- در مستدرک سفینة البحار، از مجمع نقل مى‏کند: " و آیة الکرسى معروفة و هى الى قوله وَ هُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ‏

"" آیة الکرسى معروف است و آن تا وَ هُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ است." (مستدرک سفینة البحار، جلد 9 صفحه 97)

5- در حدیثى از امام على بن الحسین علیه السلام مى‏خوانیم که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: کسى که چهار آیه از اول سوره بقره و آیة الکرسى و دو آیه بعد از آن و سه آیه از آخر بقره را بخواند، هرگز ناخوشایندى در خودش و مالش نمى‏بیند و شیطان به او نزدیک نمى‏شود و قرآن را فراموش نمى‏کند. (بحار الانوار، جلد 89 صفحه 265) از این تعبیر نیز استفاده مى‏شود که آیة الکرسى یک آیه است.

6- در بعضى از روایات وارد شده که آیة الکرسى پنجاه کلمه است و در هر کلمه‏اى پنجاه برکت است. (مجمع البیان، جلد 1 و 2 صفحه 361)

شمارش کلمات آیه نیز نشان مى‏دهد که تا وَ هُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ پنجاه کلمه است.

آرى در بعضى از روایات دستور داده شده است که تا " هُمْ فِیها خالِدُونَ" بخواند، بى آنکه عنوان آیة الکرسى، مطرح باشد.

به هر حال آنچه از قرائن بالا استفاده مى‏شود این است که آیة الکرسى یک آیه بیشتر نیست.

آمنه اسفندیاری

بخش قرآن تبیان

شناسنامه ی قرآن

شناسنامه ی قرآن

قرآن مجید داراى 30 جزء، 114 سوره، 120 حزب، 6236 آیه، 77437 کلمه و 323671 حرف است.

اولین سوره اى که نازل شد علق و آخرین سوره نازل شده سوره نصر است.

بلندترین سوره آن بقره و کوتاهترین سوره کوثر است.

بلندترین آیه آن «آیه 282» سوره بقره و کوتاهترین آن آیه «مُدْهامَّتان» سوره الرحمن است.

نامهاى قرآن در قرآن

براى قرآن نامهاى متعددى ذکر کرده اند بعضى 55 نام و بعضى دیگر بیش از 90 نام را ذکر کرده اند

نام قرآن در قرآن 68 بار و فرقان 7 بار تکرار شده.

در کتاب تاریخ قرآن ص32 در حدود 84 نام براى آن ذکر گردیده که مهمترین آنها در قرآن به شرح زیر است:

اول کتاب: که در سوره بقره آیه اول مى فرماید: «الم * ذلِکَ الکِتابُ لا رَیبَ فیهِ هُدىً لِلمُتَقینِ»

دوم قرآن: در سوره اسرى آیه 9 مى فرماید: «اِنَّ هذَا القُرانَ یَهدى لِلَّتى هِىَ اَقوَمُ»

سوم فرقان:که در آیه اول سوره فرقان مى فرماید: «تَبارَکَ الَّذى نَزَّلَ الْفُرْقانَ عَلى عَبْدِه لِیَکُونَ لِلْعالَمینَ نَذیراً»

چهارم ذکر:در سوره حجر آیه 9 مى فرماید: «اِنّا نَحْنُ نَزَلْنَا الذِّکْرَ وَ اِنّا لَهُ لَحافِظُونَ»

پنجم نور: در سوره نساء آیه 174 مى فرماید: «یا اَیُّهَا النّاسُ قَدْ جائَکُمْ بُرْهانٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَ اَنْزَلْنا اِلَیْکُمْ نُوراً مُبیناً»

فرق بین قرآن و فرقان

مرحوم کلینى در کافى جلد2 ص630 روایت مى کند که شخصى از امام صادق(علیه السلام)سئوال کرد که آیا قرآن و فرقان دو چیز است یا یک چیز؟

حضرت در جواب فرمودند: قرآن همه کتاب است و فرقان آیات محکمه آن است که واجب العمل مى باشد.

آشنایى با حروف قرآن

حرف اول قرآن «ب» است یعنى باى بسم الله. حرف آخر آن «س» است یعنى سین «وَ النّاس»که آخرین سوره قرآن است و چون این دو با هم جمع شوند، مى شود بس; یعنى در راه هدایت و رسیدن به سعادت این قرآن تو را بس باشد. چنانچه حکیم سنایى در این باره مى گوید:

اول و آخر قرآن ز چه باء آمد و سین   یعنى اندر ره دین رهبر تو قرآن بس

حرف وسط قرآن «ت» است که در کلمه وَلْیَتَلَطَّف در سوره کهف آیه19 مى باشد.

تعداد حروف قرآن

الف 48800ـ ب 11200ـ ت 10199ـ ث 9276ـ ج 3273ـ ح 3939ـ خ 2418 د 5342ـ ذ 4399ـ ر 11793ـ ز 1590ـ س 5819ـ ش 2253ـ ص 2081ـ ض 2607 ط 2274ـ ظ 842ـ ع 9020ـ غ 2208ـ ف 8470ـ ق 6813ـ ک 10354ـ ل 33522 م 26035ـ ن 26565ـ و 25536ـ هـ 9070ـ ى 25919   خزائن ص 275

 

اسامى کتب انبیاء در قرآن

در کتاب معانى الاخبار ص333 آمده است که اباذر از پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم) از عدد کتابهاى آسمانى سئوال کرد؟

حضرت فرمود: یکصد وچهار کتاب است لیکن نام چهارتاى آن در قرآن آمده است تورات موسى(علیه السلام)، انجیل عیسى(علیه السلام)، صحف ابراهیم(علیه السلام)، و زبور داود(علیه السلام).

موضوعات قرآنى

1000 آیه در اوامر و دستور، 1000 آیه در نواهى و منع، 1000 آیه درباره وعده و پاداش، 1000 آیه درباره ترس وعذاب، 1000 آیه درباره عبرت و مثل وپند 1000 آیه درباره حکمت و داستان و خبر، 100 آیه درباره عذر از خطاها، 100 آیه درباره دعا و نیایش، 36 آیه درباره متفرقات.   تاریخ قرآن ص572

 

آیات اخلاقی

1. توکل:

« وَ مَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَی اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدْراً » (طلاق / 3)

و هر کس بر خدا توکل کند، کفایت امرش را می‌کند، خداوند فرمان خود را به انجام می‌رساند، و خدا برای ه رچیزی اندازه‌ای قرار داده است.

2. تقوا:

« مَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ » (طلاق / 2و3)

هر کس تقوای الهی پیشه کند، خداوند راه نجاتی برای او فراهم می‌کند و او از جایی که گمان ندارد، روزی می‌دهد.

3. شکر نعمت، کفر نعمت:

« لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأَزِیدَنَّکُمْ وَ لَئِنْ کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابِی لَشَدِیدٌ » (ابراهیم / 7)

اگر شکرگزاری کنید، (نعمت خود را)بر شما خواهم افزود، و اگر ناسپاسی کنید، مجازاتم شدید است.

4. صبر:

« وَ اصْبِرُوا إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِینَ» (انفال / 46)

وصبر و استقامت کنید که خداوند با استقامت کنندگان است.

5. توبه:

« یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَی اللَّهِ تَوْبَهً نَصُوحاً عَسی رَبُّکُمْ أَنْ یُکَفِّرَ عَنْکُمْ سَیِّئاتِکُمْ وَ یُدْخِلَکُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ » (تحریم / 8)

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، بسوی خدا توبه کنید، توبه‌ای خالص، امید است(با این کار)پروردگارتان گناهانتان را ببخشدو شما را در باغهایی از بهشت که نهرها از زیر درختانش جاری است، وارد کند.

6. اخلاص:

« فَادْعُوا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ وَ لَوْ کَرِهَ الْکافِرُونَ » (غافر / 14)

(تنها)خدا را بخوانید و دین خود را برای او خالص کنید، هر چند کافران ناخشنود باشند.

آنهایی که از مۆمنان اطاعت کار، در صداقتشان عیب جویی می‌کنند، و کسانی را که (برای انفاق در راه خدا)جز به مقدار (ناچیز)توانایی خود دسترسی ندارند، مسخره می‌نمایند، خدا آنها را مسخره می‌کند و برای آنها عذاب دردناکی است

7. رضا:

« رِضْوانٌ مِنَ اللَّهِ أَکْبَرُ » (توبه / 72)

و خشنودی خدا بزرگتر است.

8. احترام به پدر و مادر:

« لا تَعْبُدُونَ إِلاَّ اللَّهَ وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً » (بقره / 83)

جز خدا را نپرستید وبه پدر و مادر خود احسان کنید.

9. خوش گفتاری:

« وَ قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْناً » (بقره / 83)

و با مردم (به زبان) خوش سخن بگویید.

10. امانت:

« إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُکُمْ أَنْ تُۆَدُّوا الْأَماناتِ إِلی أَهْلِها »(نساء / 58)

خداوند به شما فرمان می‌دهد که امانتها را به صاحبانش بدهید.

11. عدل:

« إِذا حَکَمْتُمْ بَیْنَ النَّاسِ أَنْ تَحْکُمُوا بِالْعَدْلِ » (نساء / 58)

هنگامی که میان مردم داوری می‌کنید، به عدالت داوری کنید.

12. امر به معروف و نهی از منکر:

« وَ لْتَکُنْ مِنْکُمْ أُمَّهٌ یَدْعُونَ إِلَی الْخَیْرِ وَ یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ أُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ » (ال عمران / 104)

باید از میان شما، جمعی دعوت به نیکی ، و امر به معروف و نهی از منکر کنند و آنها همان رستگارانند.

13. نقض عهد، قطع رحم، فساد:

«وَ الَّذِینَ یَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِیثاقِهِ وَ یَقْطَعُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ یُوصَلَ وَ یُفْسِدُونَ فِی الْأَرْضِ أُولئِکَ لَهُمُ اللَّعْنَهُ»(رعد/ 25)

آنها که عهد الهی را پس از محکم کردن می‌شکنند، و پیوندهایی را که خدا دستور به برقراری آن داده قطع می‌کنند، و در روی زمین فساد می‌کنند، لعنت برای آنهاست.

14. پیروی از احسن:

«الَّذِینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولئِکَ الَّذِینَ هَداهُمُ اللَّهُ وَ أُولئِکَ هُمْ أُولُوا الْأَلْبابِ » (زمر / 18)

همان کسانی که سخنان را می‌شنوند و از نیکوترین آنها پیروی می‌کنند، آنان کسانی هستند که خدا هدایتشان کرده، و آنها خردمندانند.

15. صدق و راستگویی:

« اتَّقُوا اللَّهَ وَ کُونُوا مَعَ الصَّادِقِینَ » (توبه / 119)

از خدا بترسید و با راستگویان باشید.

16. قرض‌الحسنه:

« مَنْ ذَا الَّذِی یُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً فَیُضاعِفَهُ لَهُ أَضْعافاً کَثِیرَهً وَ اللَّهُ یَقْبِضُ وَ یَبْصُطُ » (بقره / 245)

کیست که به خدا قرض‌الحسنه دهد، تا خدا بر آن چند برابر بیفزاید؟خدا تنگدستی دهد و توانگری بخشد.

17. قولنامه:

« إِذا تَدایَنْتُمْ بِدَیْنٍ إِلی أَجَلٍ مُسَمًّی فَاکْتُبُوهُ » (بقره / 282)

چون وامی تا مدتی معین به یکدیگر می‌دهید، آن را بنویسید.

18. تمسخرو استهزاء:

« الَّذِینَ یَلْمِزُونَ الْمُطَّوِّعِینَ مِنَ الْمُۆْمِنِینَ فِی الصَّدَقاتِ وَ الَّذِینَ لا یَجِدُونَ إِلاَّ جُهْدَهُمْ فَیَسْخَرُونَ مِنْهُمْ سَخِرَ اللَّهُ مِنْهُمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ » (توبه / 79)

آنهایی که از مۆمنان اطاعت کار، در صداقتشان عیب جویی می‌کنند، و کسانی را که (برای انفاق در راه خدا)جز به مقدار (ناچیز)توانایی خود دسترسی ندارند، مسخره می‌نمایند، خدا آنها را مسخره می‌کند و برای آنها عذاب دردناکی است.

19. القاب زشت:

« وَ لا تَنابَزُوا بِالْأَلْقابِ » (حجرات / 11)

و با القاب زشت و ناپسند یکدیگررا یاد نکنید.

20. دروغ:

« وَ لا تَقُولُوا لِما تَصِفُ أَلْسِنَتُکُمُ الْکَذِبَ هذا حَلالٌ وَ هذا حَرامٌ لِتَفْتَرُوا عَلَی اللَّهِ الْکَذِبَ» (نحل / 116)

به خاطر دروغی که بر زبانتان جاری می‌شود نگویید این حلال است و آن حرام، تا بر خدا افترا ببندید.

21. بخل:

« وَ لا یَحْسَبَنَّ الَّذِینَ یَبْخَلُونَ بِما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ هُوَ خَیْراً لَهُمْ بَلْ هُوَ شَرٌّ لَهُمْ سَیُطَوَّقُونَ ما بَخِلُوا بِهِ یَوْمَ الْقِیامَهِ » (ال عمران / 180)

کسانی که بخل می‌ورزند، و آنچه را خدا از فضل خویش به آنان داده انفاق نمی‌کنند، گمان نکنند این کار به سود آنها است، بلکه برای آنها شر است بزودی در روز قیامت، آنچه را نسبت به آن بخل ورزیدند، همانند طوقی به گردنشان می‌افکنند.

22. غیبت:

« وَ لا یَغْتَبْ بَعْضُکُمْ بَعْضاً أَ یُحِبُّ أَحَدُکُمْ أَنْ یَأْکُلَ لَحْمَ أَخِیهِ مَیْتاً فَکَرِهْتُمُوهُ » (حجرات / 12)

وهیچ یک از شما دیگری را غیبت نکند، آیا کسی از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده خود را بخورد؟(به یقین)همه شما از این امر کراهت دارید.

23. گمان بد:

« اجْتَنِبُوا کَثِیراً مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ » (حجرات / 12)

از بسیاری از گمانها بپرهیزید، چرا که بعضی از گمانها گناه است.

کسانی که دوست دارند زشتیها در میان مردم با ایمان شیوع یابد، عذاب دردناکی برای آنان در دنیا و آخرت است

24. تجسس:

« وَ لا تَجَسَّسُوا » (حجرات / 12)

و هرگز(در کار دیگران)تجسس نکنید.

25. حسد:

« أَمْ یَحْسُدُونَ النَّاسَ عَلی ما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ » (نساء / 54)

با اینکه نسبت به مردم و بر آنچه خدا از فضلش به آنان بخشیده، حسد می‌ورزند؟

26. ظلم:

« وَ سَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُونَ » (شعراء / 227)

آنها که ستم کردند به زودی می‌دانند که بازگشتشان به کجاست.

27. شایع کردن زشتیها (تشیع فاحشه):

« إِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ أَنْ تَشِیعَ الْفاحِشَهُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ فِی الدُّنْیا وَ الْ‏آخِرَهِ » (نور / 19)

کسانی که دوست دارند زشتیها در میان مردم با ایمان شیوع یابد، عذاب دردناکی برای آنان در دنیا و آخرت است.

28. سخن چینی:

« هَمَّازٍ مَشَّاءٍ بِنَمِیمٍ » (قلم / 11)

کسی که بسیار عیبجوست و به سخن چینی آمدو شد می‌کند، (پیروی مکن).

29. عیب‌جویی:

« وَیْلٌ لِکُلِّ هُمَزَهٍ لُمَزَهٍ » (همزه / 1)

وای بر هر بدگوی عیبجویی.

 تبیان

قرآن و فضا

«مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَن تَنفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانفُذُوا لَا تَنفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ  فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ  یُرْسَلُ عَلَیْکُمَا شُوَاظٌ مِّن نَّارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنتَصِرَانِ  فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ  فَإِذَا انشَقَّتِ السَّمَاء فَکَانَتْ وَرْدَةً کَالدِّهَانِ  فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ .» ؛ ای گروه جن و انس ، اگر می‌توانید از حدود و اقطار آسمانها تجاوز نمایید و به آسمانها و زمین‌های دیگر نفوذ کنید ولی بدانید که نمی‌توانید نفوذ کنید مگر به وسیله قدرتی مخصوص پس کدامیک از نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می‌کنید. بر شما اشعه‌هایی از آتش و دودی مخصوص فرستاده می‌شود و شما هم به یکدیگر نمی‌توانید کمکی بنمایید پس کدامیک از نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می‌کنید موقعی که آسمان شکافته می‌شود و چون مس گداخته قرمز رنگ می‌شود.

این یکی از پیشگوییهای قرآن است که می‌گوید رنگ آسمان قرمز رنگ خواهد شد آسمان به طور طبیعی وقتی ما به آن می‌نگریم آبی آرامش بخشی دارد که دید هر بیننده را می‌آراید. اما همین رنگ آرامش بخش برای کسانی که محوطه اتمسفر زمین را ترک کردند و به فضا وارد شدند رنگ قرمز تیره‌ای خواهد بود که حتی و النتنیا تر شکووا اولین زن فضا‌‌نورد روسی در خاطرات خود به فضا چنین مسئله‌ای را خاطرنشان کرده است.

و یا درمورد نیروی جاذبه زمین که قرآن این را هزاران‌سال پیش‌از نیوتن کشف‌کرده و بیان می‌دارد:

«اللهُ الّذی رَفَعَ السّمواتِ بِغَیرِ عَمْد تَرونهَا ثُمّ اسْتَوی عَلیَ العَرشِ و سَخّرَ الشّمسَ و القَمَر کُلّ یجری لاجل مُسمّی یُدَبّر الامر یفصل الایات لَعَلّکُم بلقاء ربّکُم توقنون» ؛ خداست آنکه بیفراشت آسمانها را بی هیچ ستونی که آن را ببینید. سپس استوار شد بر عرش و رام کرد مهر و ماه را هر کدام روانند تا سرآمدی معین می‌پردازد کار را تفصیل می‌دهد آیات را شاید شما به ملاقات پروردگار خویش یقین آورید.

عمد به معنای ستون است و نیتجه آن اینست که آسمان ستونهایی دارد ولی قابل مشاهده نیست و یا در جایی که می‌گوید: «وَمِنْ آیَاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَثَّ فِیهِمَا مِن دَابَّةٍ وَهُوَ عَلَى جَمْعِهِمْ إِذَا یَشَاء قَدِیرٌ » ؛ و از نشانه‌های اوست آفرینش آسمانها و زمین و آنچه در آنها پراکنده است از جنبندگان و او بر گرد آوردن آنان زمانی که بخواهد تواناست. 

و اینجا نشانه‌های قدرت خداوند را موجودات و جنبندگانی می‌دانند که در زمین و آسمان جمعند و کلمه «دابه» نشان دهنده وجود موجوداتی در آسمانها و سایر کرات می‌باشد که دانشمندان نمونه‌ای از این نوع حیات را نیز ثابت کرده‌اند در حالی که قرآن آن را سالها پیش آشکارا بیان فرموده بود.

مادر و ماهواره

بسیاری از مادرانی که ماهواره می بینند حوصله انجام وظایف مادرانه خود را ندارند.زیرا القاء شبکه های ماهواره ای این است که "مادری کردن" جایگاه ویژه ای در زندگی ندارد.

میهمان سفره ی ماهواره

کسی که به نگاه های آلوده مبتلا شود، آرام آرام از یاد خدا غافل می شود؛ بسیاری از افرادی که میهمان سفره های ماهواره می شوند نماز را کنار می گذارند.

نتایج امتیازبندی مربیان قرآن شهرستان سبزوار جهت تعیین جا در سال تحصیلی 93-94

تاریخ تعیین جا: روز چهار شنبه 93/5/29

 خواهران: ساعت  8 الی 9 صبح | برادران:  ساعت 10 الی 12 صبح

جهت مشاهده و دریافت فایل با کیفیت بهتر کلیک کنید