بهترین خاطره
علی اصغر فسنقری/کلاس ششمی/دبستان عدالت/روستای فسنقر
...
بهترین خاطره ی من اینست که ما ظهر که اذان می گفتند به مسجد میرفتیم و نماز را در آنجا میخواندیم و بعد به مدرسه برمی گشتیم و قرائتی انجام می دادیم و زنگ می خورد.
قصه های قرآنی میگفت معلم ما.
بهترین خاطره
حسین فسنقری/کلاس ششمی/دبستان عدالت/روستای فسنقر
...
این بود که ما پیام قرآنی درست میکردیم و ما در کلاس قرائت می خواندیم
بهترین خاطره
حبیب فسنقری/کلاس ششمی/دبستان عدالت/روستای فسنقر.
...
خاطره از معلم خوبم
معلم عزیزم چرا موهای قشنگت را کوتاه کردی اینجوری خیلی قشنگ تر شدی
من از معلمم خیلی تشکر میکنم که این همه درسهای خوبی به من دادی و از همه مهم تر به من و دوست هایم قرائت قرآن یاد دادی خیلی متشکرم معلم عزیزم خیلی دوستت دارم
(شیطنت های حبیب ...):
یک روز ما را به پنکه بستی و ما همان جور تو میخوردیم سرما گیج رفت و نخ پنکه برید و به زمین افتادیم و کل ملق شدیم و کلمون شکست و غرامت ما را مدرسه نداد !
اینا همش شوخی بود !
معلم خوبم خیلی از شما متشکرم
بهترین خاطره
اعظم فسنقری/کلاس ششمی/دبستان عدالت/روستای فسنقر.
...
بهترین خاطره ی من روز اول بود که شما به کلاس ما آمدید و به ما قرائت قرآن را یاد دادید. من آن لحظه خیلی خوشحال بودم چون می خواستم قاری یاد بگیرم .
بهترین خاطره
فاطمه برزوئی/کلاس ششمی/دبستان شهید خیرآبادی/روستای برزو.
...
با سلام بهترین خاطره ی من این بود که نمره ی خوبی آوردم و معلم از دست من خوشحال شد.
بهترین خاطره
علی برزوئی/کلاس ششمی/دبستان شهید خیرآبادی/روستای برزو.
...
لحظه ای بود که عکس گرفتیم با خودم گفتم حتما وقتی که آقا پیر شد این عکس رو می بینه میگه : یادش بخیر - واقعا هم یادش بخیر - مگه نه !
بهترین خاطره
میلاد فرجام طلب/کلاس ششمی/دبستان سلمان فارسی-سبزوار
...
بهترین خاطره روزی بود که آزمایش دو سیب را به ما کلاس ششمی ها نشان دادید.
جلسه ی اولِ کلاسِ مختلط پایه ی ششم بود، بعد از احوالپرسی و معرفی خودم گفتم: به ترتیب خودتونو معرفی کنید؛ نام و نام خانوادگی رو می گفتند؛ دانش آموزان پسر شروع کردند سه نفر با اسامی مختلف اما نام خانوادگی مشابه؛
علی برزوئی - موسی الرضا برزوئی - رضا برزوئی
از اسامی استفاده کردم ؛ و شد : علی ابن موسی الرضا اینجوری اسم هاشون توی ذهنم می موند، بچه ها هم لذت بردند گفتم فقط برای یادآوری اسم ها باید رضای آخر رو دوبار بگم ؛
علی ابن موسی الرضا رضا کن ما را ... ( + مقداری توضیح اضافه)
سمت دیگر کلاس شروع کردند ، قسمت دخترها خیلی جالب بود یکی در میون نام فاطمه و زهراء تکرار می شد ...
گفتم؛ خیلی جالبه! و چقدر عالی که همه ی شما نام و لقب زیبای حضرت فاطمه ی زهراء رو دارید. (+ توضیح اضافه )
از اون جلسه به بعد با توجه به شباهت نام ها و بعضاً نام خانوادگی و حتی نام پدرِ آنها، تصمیم گرفتیم که به اسامی شماره اضافه کنیم (ناگفته نماند که دانش آموزان کلاس با توجه به یکسانی نام و نام خانوادگی و نام پدر برای ارتباط با هم، نام مادرشان را به اسم اضافه می کردند) :
فاطمه ی اول
زهراء اول
فاطمه ی ثانی
زهراء ثانی
فاطمه ی ثالث
زهراء ثالث
وسطای سال تحصیلی بود که یه دانش آموز دختر به کلاس اضافه شد؛
فکر میکنید اسمش چی بود؟
.
.
.
او هم فاطمه بود!
و طبق قرار قبلی، اسمش شد:
فاطمه ی رابع . . .
"ان شاءالله مورد توجه حضرت فاطمه ی زهراء سلام الله علیها قرار بگیرند و آینده ی روشنی داشته باشند"
در جریان برگزاری کلاس های فوق العاده ی قرآن در ساعات غیر آموزشی مدارس جوکار و سلمان فارسی (سال تحصیلی 92-93) برای تقویت کار گروهی بچه ها تصمیم به تشکیل گروه همخوانی و تواشیح گرفتم
با توجه به شناختی که در چند جلسه ی اول از دانش آموزان قرآنی پیدا کرده بودم افراد علاقمند و مستعد را مشخص و گروه تواشیح در مدارس تشکل شد.
در هر دو مدرسه برای اولین فعالیت سوره ی ضحی را تمرین کردیم و در مدارسشان اجرا شد با اجرای زیبائی آنها، روحیه ی من و بچه ها برای کار بعدی قوی تر شد.
با نزدیک شدن به ایام محرم قطعه ی فارسی؛ باز آمد اربعین ای آسمان ... دومین فعالیت آنها، تقریبا از اوایل محرم شروع به تمرین شد.
ماجرای سفرم به کربلا در روز اربعین از آن روزها شروع شد که در جلسات برای همدیگر دعا میکردیم از آنجائی که یقینا بچه های کلاس قرآن با سایرین تفاوت های زیادی دارند، و با توجه نگاه ویژه ی خداوند به آنها ( حتی همان دانش آموزی که در کلاس سر و صدای بیشتری دارد) دعای آنها نیز از دیگران زودتر اجابت می شود. دعا میکردیم که زیارت آقا امام حسین علیه السلام نصیبمان شود (ان شاءالله).
ماه محرم به روزهای پایانی نزدیک می شد از سوی امور تربیتی اداره آموزش و پرورش مسابقاتی در خصوص نواهای محرم شکل گرفت.
در همین زمان دوستان من در هیئت جوانان شاه حسینی تصمیم به سفر هیئتی به کربلا در روز اربعین گرفتند به من هم اطلاع دادند و با عنایت خداوند برنامه های کلاسی ام بدون مشکل تنظیم و آماده ی سفر کربلا شدم.
تلاش من و بچه ها در جلسات آخر اوج گرفت تا گروه جهت اجرا منسجم تر شود برای شروع و پایان همخوانی، قطعاتی مجزا تهیه کردم که توسط تک خوان اجرا می شد.
حدود ده روز مانده به اربعین(سال 1435) بود که برای اجرا و داوری کار در سالن شهید هاشمی نژاد حاضر شدیم (یک روز مانده به آغاز سفر به کربلا!)
در روز مسابقه متاسفانه بچه های دبستان جوکار موفق به حضور نشدند.
همخوانی مدرسه ی سلمان اجرا و داوری شد ، قرار شد نتیجه در روزهای بعد اعلام کنند.
عصر روز بعد از اجرا با دعای خیر بچه های قرآنی به سمت کربلا حرکت کردیم، از نتیجه داوری خبری نداشتم، در حین سفر از سوی استاد عزیزم جناب آقای طیبی کارشناس مذهبی اداره با من تماس گرفته شد و ایشان ضمن تشکر گفتند؛ با توجه به تعداد اجراها، گروه تواشیح و همخوانی سلمان موفق شده عنوان بهترین تک خوان گروه های تواشیح را کسب کند.
و به حمد الهی دعای بچه ها در حق من مستجاب شد و خداوند توفیق زیارت حضرت اباعبدالله علیه السلام را در روز اربعین نصیبم کرد.
متن کامل همخوانی از آمد اربعین ای آسمان ... :
بــــــــاز آمد ...
بـــــــاز آمــــد اربعین ای آسمـــــــان
غصه هــا دارد زمین ای آسمـــــــان
باز گــــــــو...
بــــاز گـو از آنچه شاهد بوده ای؛ زان وداع واپپسین ای آسمـــــــــان
بــا شگفتی دیده بودی روی نی، مـــــاه را روی زمین ای آسمـــــــان
در شگفتم ، درشگفتم چون نزد آتش تو را، خیمه های های آتشین ای آسمـــــــان
بــاز گــــــــو...بــــاز گــــــــو...
بــاز گــو تا خون بیفشانم زچشم،در عزای اربعین ای آسمــــــــــان (2)
بــــــــاز آمد ...
بـــــــاز آمـــد اربعین ای آسمـــــــان
غصه هــا دارد زمین ای آسمـــــــان
باز گــــــــو...
بــــاز گـو از آنچه شاهد بوده ای... زان وداع واپسین ای آسمـــــــان (2)
در اولین جلسه ی که با دانش آموزان کلاس ششم مدرسه ی شهید خیرآبادی روستای برزو داشتم بعد از سلام و احوال پرسی و آشنائی با بچه ها ، خودم را معرفی کردم و هنوز معرفی ام تمام نشده بود که اولین سئوال مشترک بچه ها پرسیده شد ؛
آقا یعنی از همین روستایی؟
گفتم ؛ بله ، اجدادم اینجا بودند؛ بابای بابا بزرگم اینجا زندگی میکرده!
پرسیدند : آقا اسم باباتون چیه!
و من جواب این سئوال رو نگه داشتم برای جلسات هفته های بعد.
برگزاری کلاس قرآن فقط یکشنبه ها بود از ساعت نه و نیم تا یازده ( یک ساعت و نیم ).
جالب اینجاست تا جلسه ی آخر هر هفته این پرسش از من سئوال میشد ! که آقا نگفتین اسم باباتون چیه!
و در نهایت ذهن کنجکاو بچه ها در آخرین دقایق آخرین جلسه پاسخ پرسش خود را یافت.
در این قسمت نکته ای که قابل تأمل است این که، مربی وقتی موفق است که ذهن دانش آموز را پیوسته به چالش بکشد و ذهن به دنبال کشف حقیقت فعال بماند و تا یافتن پاسخ آرام نگیرد.
